ΠOΙΑ ΣΩΜΑΤΑ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ;
«Ο 33χρονος Ζακ Κωστόπουλος έχασε τη ζωή του όταν εισέβαλε σε κοσμηματοπωλείο οπλισμένος με μαχαίρι. Δείτε το βίντεο που ακολουθεί και πείτε την άποψή σας. Συμφωνείτε με την αντίδραση του κοσμηματοπώλη;» (ΜΜΕ λίγες ώρες μετά τη δολοφονία της Zackie oh!)
Στην Ομόνοια, στην οδό Γλάδστωνος, πριν 4 χρόνια, νοικοκυραίοι καταστηματάρχες, ο Ευάγγελος Δημόπουλος και ο Αθανάσιος Χορταριάς, σκότωσαν τον Ζακ , με συνεργούς τις κατασταλτικές αρχές, την πατριαρχική ελληνική κοινωνία που παρακολουθούσε άπραγη, τα ΜΜΕ και την πάντα πρόθυμη δικαστική αρχή να αθωώσει ή να αποφυλακίσει άμεσα μπάτσους, βιαστές, δολοφόνους σεξιστές, την ίδια ώρα που τιμωρητικά βασανίζει αγωνιστά σε απεργία πείνας, όπως πρόσφατα τον Γιάννη Μιχαηλίδη.
Στην Ομόνοια, ανασηκώνεται η μύτη του κάθε νοικοκυραίου. Όχι μόνο επειδή βρωμάει κάτουρο. Τα χείλη του σουφρώνουν περιφρονητικά στη θέα των ”πρεζαίων”, των άστεγων, των καφέ και των μαύρων, των οροθετικών, όλων όσων δεν πληρούν τα κυρίαρχα πρότυπα και στέκονται εμπόδιο στην “εθνική ανάπτυξη”, την “αξιοποίηση” της περιουσίας των νοικοκυραίων. Εμπόδιο, στον “εξευγενισμό” και την “αναβάθμιση” του κέντρου της πόλης. Που δε σημαίνει άλλο από την εκμετάλλευση του ανοιχτού χώρου από μαγαζιά κάθε είδους και καταστροφή των λιγοστών ελεύθερων πλατειών, απλησίαστα ενοίκια και εκτοπισμένα κάτοικα, χώροι αποσυνδεδεμένοι απ’ τους ανθρώπους τους. Παράδοση της πόλης στους τουρίστες και στους μπάτσους. Γιατί, ως γνωστόν, κάποιοι πρέπει να ”προστατεύουν” την πόλη απ’ τους παραβατικούς, απ’ τα ανώμαλα κι απ’ όσες αντιστέκονται στο ζόφο. Να τραμπουκίζει, να παρενοχλεί και να ξυλοκοπεί άτομα με φόντο λαμαρίνες εργοταξίων που φέρνουν την ”ανάπτυξη”. Να καταστέλλει κάθε σώμα που δεν χωραει στην πολη τους.
Το “ιερό δικαίωμα της ιδιοκτησίας”, η πατριαρχία, ο σεξισμός, η κρατική καταστολή, η κουηροφοβία, η ταξική ανισότητα και η τοξικοφοβία δολοφόνησαν τη Zackie Oh!. Μία ακόμη δολοφονία που δεν έγινε σε κενό τόπο και χρόνο, αλλά σε έναν κόσμο όπου ο κλέφτης, η χρήστρια ουσιών, τα άτομα με ψυ, τα κουηρ, τα μεταναστά, τα ανάπηρα, οι άστεγες, τα σεξεργατά, οι οροθετικές ”μολύνουν” τα εθνικά, cis-ετεροκανονικά, καπιταλιστικά πρότυπα και ορίζονται ως ζωές που περισσεύουν. Μιάσματα μιας τέλειας, αποστειρωμένης κοινωνίας που φθείρουν τη μονομορφία και τη λειτουργικότητά της. Ζωές ανάξιες να βιωθούν. Σώματα που απειλούν την κανονικότητά τους. Γι’ αυτό τα δολοφονούν.
Γι΄αυτό μας δολοφονούν. Και δεν κωλώνουν να το κάνουν απροκάλυπτα στα στενά της Αθήνας ή και στους δρόμους του Μύνστερ όπου ο τρανς αδερφός μας Μalte ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου πριν λίγες εβδομάδες στο Pride της Γερμανίας. Και αμέτρητα άλλα τρανς, χρηστά, άστεγα, σεξεργατά, μεταναστά που δολοφονούνται συνεχώς, χωρίς να γίνονται είδηση γιατί πλήρως πια ξεχασμένα από την κανονικότητα καταλήγουν στα αζήτητα. Άλλα πνίγονται στο αιγαίο ή στους τοίχους ενός σπιτιού και γίνονται η επόμενη είδηση εμφυλοκοτονίας για τα κανάλια τους. Κι εμείς, όλα τα υπόλοιπα, ασφυκτιούμε συνεχώς από τις επιθέσεις στα σώματα και τις συνειδήσεις μας. Από τις τραμπούκες, τα ψιτ και τις απειλές στους δρόμους μέχρι και τα κηρύγματα περί αμβλώσεων και ελληνικού σπέρματος από την Ιερά Σύνοδο και κάθε άλλον σις άντρα “ειδικό”. Κουήρια, γυναίκες, περιθωριοποιημένα είμαστε σε κίνδυνο.
Ωστόσο, ο φεμινισμός και το κουήρ δεν είναι πλέον στις σκιές. Είναι θεσμοθετημένα, είναι εμπορεύσιμα, είναι κουλ. Είτε μέσω του ίντερνετ, είτε μέσω ευρωπαϊκών οδηγιών που συνταγογράφησαν δικαιώματα, την τελευταία δεκαετία τα πράγματα έχουν αλλάξει γρήγορα για πολλά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Από τη μεγαλύτερη κοινωνική αναγνώριση και παρουσία στο δρόμο, στο γκέι γάμο και τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Ακόμα, όμως, κι αν αυτή η αφομοίωση κάνει φαινομενικά την ζωή για μερικά απο εμάς πιο υποφερτή αποκλείει εκ νέου τα φτωχότερα, τις τιγκαρισμένες στα ψυ, τα τρανς που δεν έχουν να δώσουν για φυλομετάβαση ή που η μετάβαση που επιθυμούν δεν είναι η “αναμενόμενη”, αυτά που έδιωξαν απ’το σπίτι. Γιατί τα δικαιώματα της δημοκρατίας είναι πάντα για συγκεκριμένα, ενώ παράλληλα δημιουργουν νέες κατηγοριοποιήσεις και τόπους αποκλεισμού. Αυτό είναι και το πρόβλημά της: η αφομοίωση προϋποθέτει ένα σύστημα κανονικότητας που αφομοιώνει στοιχεία που μέχρι πριν ήταν εκτός και ταυτόχρονα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη του όψη, χωρίς το μη-κανονικό, το περιθωριακό, το βρώμικο. Και κάπως έτσι το “γενναιόδωρο” κράτος εδραιώνει τον ρόλο του ως απόλυτου ρυθμιστή των ζωών μας. Για κάθε καινούριο μέλος του μέινστριμ κλαμπ, υπάρχει ένα νέο απόκληρο. Κράτος – cis ετεροπατριαρχία – καπιταλισμός προσπαθούν να αφομοιώσουν τους κουηρ – φεμινιστικούς αγώνες, για να τους καταστήσουν μη επικίνδυνους.
Εμείς, όμως, είμαστε εδώ και δεν έχουμε σκοπό να τους κάνουμε τη χάρη. Ζούμε, ερωτευόμαστε, χορεύουμε, γελάμε δυνατά και φτύνουμε την κανονικότητά τους στα μούτρα. Παίρνουμε πίσω ό,τι μας ανήκει. Αναγγέλουμε τον κόσμο που έχουμε ονειρευτεί. Αυτό έκανε εξάλλου κι ο Ζακ. Γιόρταζοντας την ύπαρξή του και αγωνιζόμενος ενάντια στο στίγμα της οροθετικότητας, μια φωνή για τις ζωές πολλών λοατκια+ ατόμων. Απέναντι, λοιπόν, στους διαχωρισμούς των από τα κάτω προτάσσουμε τη φροντιστικότητα, την αλληλεγγύη και την ενδυνάμωση. Συλλογικοποιούμε και αυτο-οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας για να αντεπιτεθούμε στη φρίκη και τον θάνατο. Γιατί ο φόβος της επανάστασης, της εξέγερσης, της λεηλασίας είναι παλιός φόβος της άρχουσας τάξης. Εμείς, όμως, είμαστε η σάρκα και τα οστά αυτού του φόβου και ερχόμαστε από κάτω από το σιντριβάνι.
ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΣΦΥΞΙΑΣ, ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΗ – ΚΡΑΤΗ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΕΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΤΑ ΑΝΩΜΑΛΑ
Ο ΖΑΚ/ Η ZACKIE OH! ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΟ ΜΑΣ
ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝΕ ΛΗΣΤΗΣ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝΕ ΠΡΕΖΑΚΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ZACKIE
ΠΟΡΕΙΑ – ΤΕΤΑΡΤΗ 21/9/2022 – 7μμ
(προσυγέντρωση οδος Γλάδστωνος – 6μμ)
Αναρχική κουήρ φεμινιστική συνέλευση για τον Ζακ
